APARATO CIRCULATORIO

El aparato circulatorio tiene varias funciones: sirve para llevar los alimentos y el oxígeno a las células, y para recoger los desechos metabólicos que se han de eliminar después por los riñones, en la orina, y por el aire exalado en los pulmones, rico en dióxido de carbono (CO2). De toda esta labor se encarga lasangre, que está circulando constantemente. Además, el aparato circulatorio tiene otras destacadas funciones: interviene en las defensas del organismo, regula la temperatura corporal, transporta hormonas, etc.

El corazón es el órgano principal del aparato circulatorio. Funciona como una bomba impulsando la sangre a todo el cuerpo a través de los vasos sanguíneos. Teneis más información aquí

El pulso, ritmo o frecuencia cardíaca es el número de veces que el corazón late por minuto (ppm). Se mide de varias maneras, incluso con aparatos, pero puedes hacerlo en la muñeca de la siguiente manera:

Para medir el pulso en la muñeca, coloque los dedos índice y medio sobre la parte anterior de la muñeca opuesta debajo de la base del pulgar. Presione firmemente con los dedos extendidos hasta que sienta el pulso.

Cuenta los latidos durante 20 segundos y multiplica el resultado por 3, así tendrás los latidos en 1 minuto.

Pincha para ampliar esta información

Pulso de la mueca

El ritmo cardíaco varía de una persona a otra y depende de factores como la actividad física, temperatura, estado de ánimo, etc, pero debe moverse entre unos valores mínimos y máximos, a partir de los cuales se considera que existe riesgos para la salud.

Valores normales

Para la frecuencia cardíaca en reposo:

  • Recién nacidos (0 – 30 meses de edad): de 100 a 150 latidos por minuto.
  • Bebés (3 – 6 meses de edad): 90 a 120 latidos por minuto.
  • Bebés (6 – 12 meses de edad): 80 a 120 latidos por minuto.
  • Niños de 1 – 10 años: de 70 a 120 latidos por minuto.
  • Niños de más de 10 años y adultos (incluyendo ancianos): de 60 a 100 latidos por minuto.
  • Atletas bien entrenados: de 40 a 60 latidos por minuto.
Advertisement

Aparte  —  Publicado: Outubro 23, 2012 en Uncategorized

El cuerpo humano: aparato locomotor

El cuerpo humano, nuestro cuerpo, lo constituyen un conjunto de órganos más o menos complejos que se agrupan en lo que llamamos aparatos que se encargan de las funciones básicas:

El movimiento: aparato locomotor

La alimentación: aparato digestivo

La respiración: aparato respiratorio

La defensa y mantenimiento: sistema o aparato circulatorio

La reproducción: aparato reproductor

La coordinación de todos: el sistema nervioso

APARATO LOCOMOTOR:

Permite el movimiento y está formado por nuestro esqueleto y los músculos y tendones.

Sin él no podríamos movernos. Nuestro cuerpo no tendría rigidez y nos derrumbaríamos en el suelo.


El esqueleto humano es el conjunto total y organizado de piezas óseasque proporciona al cuerpo humano una firme estructura multifuncional (locomoción, protección, contención, sustento, etc.)
La composición de cada órgano es muy diferente. Así los
huesos están formados por una sustancia dura compuesta por calcio y fósforo principalmente y nos proporciona la rigidez.


Los huesos forman parte con los músculos y articulaciones del aparato locomotor.
El conjunto de los
206 huesos de nuestro cuerpo se llama esqueleto.

Juega: huesos y músculos: Pincha aquí

Los huesos son órganos duros. Están formados por tejido óseo compuesto por células óseas y minerales como el calcio y el fósforo.

Para cuidarlos y reponer los minerales necesarios es muy importante tomar alimentos ricos en calcio (leche).

Los músculos están formados por tejidos blandos y elásticos lo que les permite estirarse y contraerse.

Los músculos realizan el trabajo de extensión y de flexión, para aquello tiran de los huesos, que hacen de palancas . Tienes aquí una ilustración


Los
tendones están formados por tejidos muy resistentes que unen los músculos a los huesos.

Los ligamentos están formados por tejidos muy resistentes que impiden que los huesos se desplacen en las articulaciones.

Es importante trabajar los estiramientos para prevenir lesiones y permitir la mejora de movimiento de las articulaciones.

Aparte  —  Publicado: Outubro 23, 2012 en Educación Física, El cuerpo, Uncategorized

Atletismo

Publicado: Setembro 25, 2012 en Deportes, Educación, Uncategorized

Un pouco de historia:

O atletismo é a forma organizadas máis antiga do deporte. As primeiras reunións organizadas foron os Xogos Olímpicos, que iniciaron os gregos no 776 a.c. (antes de Cristo), nos que se competía en lanzamento de xabarina e disco, loita libre e saltos entre outras probas. Os xogos serían abolidos no século IV d. C.

O atletismo rexurdíu en Inglaterra a mediados do século XIX, destacando as competicións entre universidades.

Gracias a Pierre de Coubertin recuperáronse os Xogos Olímpicos no ano 1896, celebrándose a primeira edición dos Xogos Olímpicos Modernos en Atenas (Grecia). A partir de aquí fóronse incluindo outras modalidades deportivas ademais do atletismo, cobrando pouco a pouco máis interés e relevancia. Os Xogos Olímpicos celébranse cada 4 anos, cambiado o lugar de celebración cada edición (a última foi este verán en Londres)

Para máis información clica aquí

As competicións para ser consideradas como válidas oficialmente deben celebrarse nunha pista de atletismo con medidas oficiais. Tes a información aquí

pista D atletismoPodes ter máis información clicando aquí

As probas: Clica aquí para acceder á paxina do cadro de probas.

posteratletismo

Básicamente clasifícanse en Carreiras, Saltos, Lanzamentos, Marcha e Probas combinadas.

Dentro das carreiras temos:

  • Carreiras de Velocidade (distancias curtas como 100m, 200m, 400m)
  • Medio fondo (distancias de 800m, 1500m e 3000m)
  • Carreiras de fondo (distancias longas:5000m 10000m e marathon)
  • Carreiras de saltos (salto de valos: 110m valos, 3000m obstáculos entre outras)
  • Carreiras de relevos (aquí fai falla equipo de 4).

Marcha: nesta “carreira” está prohibido correr, xa que se fai andando:20 km e 50 km.

Saltos: Lonxitude, Triple salto (estos na horizontal), Altura e con pértiga (na vertical)

Lanzamentos: de Peso, Disco, Xabarina e Martelo.

Probas combinadas: Pentatlón, Heptatlón e Decatlón.

En 1960 tiveron lugar os primeiros Xogos Paralímpicos, que se celebran unha vez rematados os Xogos Olímpicos. Tes aquí a información

Por xogos e deportes alternativos nos referimos a xogos e deportes fora dos círculos habituais das competicións convencionais, e de feito son xogos que adoutan empregar espazos típicos doutros máis extendidos e coñecidos e mesmo xurden a maioría como unha necesidade de adaptar os máis prácticados a práctica desde os centros educativos, modificando alguns aspectos do regulamento.

Algúns dos primeiros que se chamaron así son hoxe deportes ou xogos consolidados dentro e fora do sistema educativo (badminton por exemplo), pero empezaron a traballarse nas aulas porque aportaban destrezas e habilidades distintas as que habitualmente se traballaban e mesmo aportaba algo novidoso as clases de Educación Física.

Se queres ampliar información consulta este link

Hainos que son individuais, por parellas, por equipos, cooperativos, cooperativos-oposición, etc. Algúns deles son: indiaca, kin-ball, Frisbee, Boomerang, Palas, Ultimate, floorball, etc. Tes máis información aquí

No noso caso imos destacar varios, coa idea de polos en práctica:

INDIACA: especie de volante con plumas que se golpea. Ver páxina

FLOORBALL: Derivado do Hokey

FRISBEE: os típicos “platillos volantes” ou discos voadores

KIN-BALL: xogo cun balon xigante entre tres equipos.

Ver páxina

Na wikipedia

COLPBOL: xogo de golpeo cunha pelota por equipos mixtos. Ver páxina

Podes ver un video neste link

Trátase dun deporte popular e tradicional galego, cunha ampla variedade de modalidades segundo onde se practique. Distribuido por toda Galicia e zonas limítrofes de Asturias e Castela León, consite en derrubar e alonxar uns bolos de madeira maciza (de forma cilíndrica ou cónica, duns 15 cm), cunha bola de madeira maciza (normalmente buxo).

Para saber máis sobre as reglas e modalidades podedes visitar o seguinte enlace

Tamén o seguinte video explica con moito detalle as variantes e formas de xogo

O Guá

Publicado: Marzo 24, 2012 en Uncategorized

De entre os xogos de canicas, aquel que mellor lembro é o do “guá”. 

O son característico do peto do pantalón ao ir para o cole, facer o guá co tacón do zapato, as partidas, gañar e perder canicas…

Como en case tódolos xogos populares e tradicionais, as variantes son moitas, e as regras mudan dunha bisbarra a outra con moita facilidade. Como a maioría dos xogos populares, está presente en moitos paises (Clica para máis información)

Tal e como lembro o xogo comezaba por facer o Guá (pequeno furado no terreo feito co tacón do zapato, xirando sobre el). Despois marcábase unha liña a uns 2-3 metros, cun pau. Comezaba o xogo rifando que tiraba primeiro colocados dende a altura do guá e tentando quedar o máis preto da liña. O que máis se acercase comezaba por tirar, tentando normalmente facer guá (introducir a canica no guá) para facer poder facer cuarta (medir unha cuarta dende o sitio que ocupaba a canica propia para proceder a tirar). Despois o resto de xogadores en orde de proximidade á liña. Unha vez feito o guá inicial xa se podía ir a por un dos rivais, podendo alternar e dándolle á canica de calqueira outro. Na modalidade que eu xogaba os toques tras facer guá eran:

  • Primeiras (un toque)
  • Segundas
  • Terceiras
  • Trúquilis e máis trúquilis (collíase a canica coa man e golpeábase dúas veces a canica do outro sen soltala)
  • Pé (si era despois do toque anterior, sen cuarta e coa canica próxima a do contrario, tíñase que golpear a canica do contrario e que a nosa e a del quedasen separadas o suficiente para entrar o noso pe no medio sen tocalas).
  • Pasodebola
  • Guá.

Tras facer guá o xogo para o noso contrincante remataba e pagaba unha canica. Se eran máis os contrincantes, podíase ir a por un ou outro segundo nos conviñese. Si nalgún momento se erraba o tiro ou no caso do pé a distancia era curta, tocáballe tirar ao seguinte (segundo a orde de inicio). Nota. Si por calquera motivo a nosa canica entraba no guá antes de dar os toques citados, perdíanse os xa dados e había que comezar de novo.